Het kan een beetje vreemd zijn om een test te doen die je eigenschappen en gedrag beoordeelt, en dan in je resultaten te zien dat je niet helemaal gescoord hebt zoals je dacht dat je zou scoren. We kunnen dit helemaal begrijpen. Daarom hebben we dit artikel geschreven, om wat meer uit te leggen over waarom je er bijvoorbeeld op kunt vertrouwen dat onze games meten wat ze meten en andere belangrijke punten rondom dit onderwerp. Hopelijk maakt dit artikel de dingen wat duidelijker voor je. We zullen het hebben over:

Bij het ontwerpen van een nieuw assessment voor een eigenschap of vaardigheid waarvoor nog geen geldige meetmethode bestaat, zijn er enkele statistische methoden die gebruikt kunnen worden om de gegevens die worden opgeleverd te testen. Het doel van deze testen is om patronen op te sporen die kunnen wijzen op de geldigheid van het assessment. Als er al een andere valide methode bestaat, kan de validiteit van een nieuw assessment worden vastgesteld door de resultaten van het nieuwe assessment te vergelijken met die van het reeds bestaande methode. Als beiden dezelfde onderliggende eigenschap meten, zouden de antwoorden van mensen die ze allebei gebruiken vergelijkbaar moeten zijn. Dit bevestigt dan de validiteit van het nieuwe assessment.

Een ander punt dat belangrijk is om te noemen, is dat de eigenschappen die we meten aangeboren zijn. Dit betekent dat je er instinctief de voorkeur aan geeft om dingen op een bepaalde manier te doen of te voelen. Deze eigenschappen hebben zich ontwikkeld terwijl je opgroeide en zijn beïnvloed door elk keerpunt en elke omgeving in je leven. Je kunt deze eigenschappen later in je leven nog steeds ontwikkelen als je keerpunten en verschillende omgevingen blijft ervaren. Ze zullen zich echter veel langzamer en niet drastisch ontwikkelen. Wat betekent dit in de context van de games? Het betekent dat als je na een jaar of later dezelfde test opnieuw doet, er minimale tot geen verandering in je score zal zijn.

Dit betekent niet dat je door de jaren heen geen bepaalde technieken hebt geleerd om je te helpen met iets waar je misschien niet natuurlijk goed in bent. Het betekent alleen dat de games je gebruik van deze strategieën en technieken niet meten, omdat dit het proces bevooroordeeld maakt. Een assessment houdt geen rekening met je strategieën, ze zijn erop gericht om te meten wat je in je genen hebt zitten.

Laten we prioriteiten stellen als voorbeeld nemen. We meten of je goed bent in prioriteiten stellen door middel van de Ferry game, maar je kunt een bekende prioriteringstechniek zoals "Eat That Frog" niet gebruiken bij het spelen van deze game. Dit betekent dat je laag kunt scoren in deze games, ondanks dat je strategieën hebt ontwikkeld om je te helpen prioriteiten te stellen in het dagelijks leven.

Voor hiring managers en recruiters kan dit een heel interessant onderwerp zijn om over te praten tijdens een sollicitatiegesprek. Door een kandidaat te vragen naar eigenschappen en hun resultaten, kan deze laten zien welke technieken ze gebruiken om dingen te overwinnen die ze moeilijker vinden, zoals prioriteiten stellen. Hiring managers zullen een gesprek voeren met kandidaten waar ze misschien (wat) twijfels over hebben, kan dit leiden tot een interessant gesprek.

We weten dat het een beetje 'vreemd' kan zijn om iets waarvan je denkt dat je er goed in bent gekwantificeerd te zien door middel van een assessment. Nadenken over de scores is een kans om te groeien en onze scores moeten mensen niet het gevoel geven dat ze niet goed genoeg zijn. Echter kunnen we nu eenmaal niet overal goed in zijn. Daarom ontvangt elke kandidaat of teamlid een link naar een artikel met tips en tricks over strategieën die je kunt toepassen in je dagelijkse en professionele leven.

Daarnaast doen gamified assessments een voorspellende analyse van toekomstige werkprestaties. We zouden het graag 100% zeker weten, maar dat is statistisch niet mogelijk. Dit betekent dat de scores je vertellen of het 'waarschijnlijker' is dat iemand bijvoorbeeld goed is in het aanpassen aan verschillende situaties, omdat hij of zij binnen deze bucket in de game valt die cognitieve flexibiliteit meet.

Verschillende werkomgevingen zullen je op verschillende manieren uitdagen en het kan zijn dat je in je huidige omgeving geen problemen hebt omdat de eigenschap(pen) waarin je lager scoorde niet worden beïnvloed door de werkwijze. Maar in een omgeving waarin deze eigenschap wel wordt uitgedaagd, heb je misschien wel een probleem en ben je je er daarom meer van bewust dat dit een gebied is waar je zwak in bent.

Hoewel we denken dat we onszelf van binnen en van buiten kennen, is dat eigenlijk niet het geval als het gaat om het beoordelen van onze capaciteiten en eigenschappen. Net als kennis van iemands capaciteiten, is kennis van iemands eigenschappen ook niet perfect. (Karpen, 2018).

Een grote verscheidenheid aan psychologische mechanismen ligt ten grondslag aan onze gebrekkige self-assessments. Een van de meest gedocumenteerde is het bovengemiddelde effect. Mensen missen de cruciale informatie die ze nodig hebben wanneer ze zichzelf met anderen vergelijken; ze negeren ook waardevolle informatie die ze eigenlijk wel bezitten of zouden kunnen opzoeken (Dunning et al., 2004). Dit leidt ertoe dat mensen geloven dat ze veel beter presteren dan hun leeftijdsgenoten.

Het zal je misschien ook verbazen om te lezen dat er zwakke correlaties zijn tussen zelfbeoordeling en prestaties, wat aantoont dat mensen hun capaciteiten verkeerd inschatten (Karpen, 2018). Gamified assessments zijn veel nauwkeuriger in het beoordelen van iemands eigenschappen en capaciteiten. Onze games zijn niet alleen nauwkeuriger dan zelfrapportages, maar ze meten ook de General Cognitive Ability (GCA) van een kandidaat, die een hoge correlatie heeft met toekomstige werkprestaties. Al met al, als het aankomt op nauwkeurigheid verslaan gamified assessments self-assessments elke keer.

Hopelijk heeft dit alle vraagtekens weggenomen die je had rondom het niet herkennen van jezelf in de scores van de games en wat licht geschenen op waarom de scores te vertrouwen zijn.

Wil je meer weten over de wetenschap achter onze games? Ga dan hierheen voor meer informatie.

Referenties
​

Dunning, D., et al, (2004). Flawed Self-Assessment: Implications for Health, Education and the Workplace. Psychological Science in the Public Interest. 5(3): 69-106. doi: https://doi.org/10.1111/j.1529-1006.2004.00018.x

Karpen, S. C., (2018). The Social Psychology of Biased Self-Assessment. Am J Pharm Educ. 82(5): 62-99. doi: 10.5688/ajpe6299